September 29, 2017

ANPT. Winter 2010. The Country of Downy Diamonds.


A Needle Pulling Thread, Winter 2010, бачыны 66-67
-публікацыя ў часопісе-

The Country of Downy Diamonds  

Краіна пухнатых дыямантаў 


Глыбока ў нашых душах белы снег атаясамляецца з назвай нашай краіны. “Bela-rus” значыць “белы край”.

Насамрэч, ну што ў сьвеце можа быць бялейшым, чысьцейшым, больш цнатлівым за першы снег?  
Урачыстая, святочная бель першага снегу абуджае ў нашых душах пачуццё трыюмфу першароднай чысціні.


Тыя рызыканты, хто наважваецца жыць у паўночных краях, вы ж памятаеце тую бадзёрлівую, хрумсткую рань, калі вы рабілі першы крок на свежы снег?

 Хіба не вагаліся вы тады, просты чалавек, ці маеце быць першым, каб наступіць на чысціню і цнатлівасць? Гэта блюзнерства – парушаць чысціню. Чысціня – гэта значыць ніхто да цябе. І з кожным крокам, што ты робіш, ты аднімаеш яе ад таго, хто пойдзе пасля цябе. 

Чысціня, што прыходзіць са снегам, робіць нашыя краявіды прыгожымі, а нашыя душы – высокароднымі. Снег пакрывае брудныя наступствы ўсяго нашага “цывілізаванага” жыцця. У пэўным сэнсе, маецца на ўвазе, што снег пакрывае і нашыя брудныя пачуцці.

Вось чаму ў нашай культуры зіма пачынае свой пяцімесячны маратон са Свята першага снегу.

Пэўна не бяз гэтай духоўнай падставы, снег праслаўляецца ў нашай літаратуры і фальклёры: ён ёсьць крыніцай нашага натхненьня, што параджае самыя прыхожыя і мудрагелістыя метафары і вобразы. 

 "...І так ясна, так ярка ўяўляецца мне:
Не сняжынкі, пялёсткі чаромхі лятуць,
Нас дваіх асыпаюць у казачным сне,
І празрыста-крыштальныя ружы цвітуць
На тваім зачарованым, ціхім акне."
Міхась Клімковіч
---------

P.S. "Краіна пухнатых дыямантаў" - самая першая мая работа са схемай, зробленай для карыстальнікаў, аж у далёкім 2004 г. Не было яшчэ ні "Spirit of Belarus", ні Таронтаўскай гільдыі я яшчэ ня ведала, ні нават Фестывалю. 
*Назва работы прыйшла з маёй навэлы "Калі куляюцца нябёсы", якая была напісана ў той жа час.
Работа выканана цалкам з віскозных нітак (акрамя хаты). У белы колер дададзена нітка металёвая для 'пушчэго' бляску, таму снег іскрыцца й йграе, чаго фатаграфія, нажаль, перадаць ня можа.

Але схемы для гэтай работы ўжо даўно зьяўляюцца бэстсэллерам.
 Гаспадыня самай буйной крамы ў Таронта "Gitta's" Катрын расказвае мне, што: "Калі прыходзяць і пачынаюць скупляць усе адценьні сіняга віскозных нітак -- я ўжо ведаю, што гэта для тваіх ''Дыямантаў''    А іх там - 16.
---------------------------------------------------------------------

As any Belarusan having experienced the northern climates, I love winter and snow. Winter images are very popular in our culture, arts and folklore.

In our very souls, white snow is associated with the name of our country. “Bela-rus” means “white-land”.

What in the world can be whiter, cleaner and purer than first fallen snow?
The solemn, festive whiteness of the first snow evokes in our spirits the feeling of the triumph of primordial purity.

For those who live in bold northern countries, do you remember a brisk morning and taking a first step on freshly fallen snow?
Have you been hesitant, being an ordinary human, to the first to trample on cleanliness, purity? It’s sacrilege to break purity. Purity means nobody before you – and with every step you take, you take that away from the one will follow after you.

The purity associated with snow, makes our landscapes more beautiful and our souls nobler. Snow covers the soiled repercussions of all our ‘civilized’ lives. In a way it is considered that snow covers our dirty feelings.

The first snow, which starts winter’s five-month marathon, is exalted in our hearts, felt like a celebration of First Snow Fest.

Not without spiritual reason, snow is glorified in our literature and folklore; it is a source of our creative inspiration, which evokes the most beautiful and fancy metaphors and images.


"…And so clearly, so brightly, a vision comes plain:
Not snowflakes, but bird-cherry blooms in a shower
Fly down on us two like a fairy-tale dream,
Not ice patterns — roses transparently flower
On your window, enchantedly quiet it seems."

From the poem by Michaś Klimkovich