Усе зоркі ў
нашых руках
Што вы адчуваеце, калі надзяваеце нацыянальны строй?
Я, напрыклад, у сваёй вышыванцы і андараку ўжо не магу стаяць, што тая целяпуха апоўзлая, паўсядзённая. Не, я ўжо падцягваю спіну, плечы... аблямоўка вымагае. А тым больш, у намітцы? Го, гэта ж ужо – карона на галаве! Усё, - якая там царэўна, не.. Каралева!
Я, напрыклад, у сваёй вышыванцы і андараку ўжо не магу стаяць, што тая целяпуха апоўзлая, паўсядзённая. Не, я ўжо падцягваю спіну, плечы... аблямоўка вымагае. А тым больш, у намітцы? Го, гэта ж ужо – карона на галаве! Усё, - якая там царэўна, не.. Каралева!
Мае сябры, з заходнім металітэтам, маняцца ўбачыць тут
анёла (от, любяць яны іх). Не-не-не, кажу я ім. Яны тут ні пры чым. Калі я
стварала гэты вобраз, я думала аб птушцы. Я думала, а што птушка робіць паперш,
як узляцець? – А яна робіцца - гордай!
Пра зоркі, што ў нашых руках :). Ну, дык вось яны –
сыплюцца з неба, леаніды, .. кладуцца на нашыя рушнікі, наміткі, кашулі...
Вось першая злева, гэта – зорка Алатыр. Жменя пачаткаў і
канцоў коласвету. Сусвет.
Наступная зорка – гэта Сонца. За ім – Ярыла, сын Сонца. І
апошняя зорка – зорка нашых Дзядоў. Якія верылі, што вядуць род ад Ярылы...
Гэта ўсё, што я хацела сказаць сваёй работай.
Вельмі даўно хацела яе зрабіць, але гэта доўгая гісторыя
з абяцанкамі маёй сяброўцы па іголцы Марыі Голек (Maria Golek) зрабіць беларускую мадону да ейнай
калекцыі інтэрнацыянальных мадон... :) Але... цякучка... рукі не даходзілі...
дый мадона ўсё яшчэ наперадзе…)
Чаму ўрэшце рэшт узялася? Гэтай работай - і спадзяюся
яшчэ новымі - я пачынаю сёлета святкаваць 10-гадовы юбілей сваёй студыі “Spirit of Belarus”.
Была спяшалася зрабіць яе да Сустрэчы беларусаў Паўночнай Амерыкі. ..зрабіла, так...
Была спяшалася зрабіць яе да Сустрэчы беларусаў Паўночнай Амерыкі. ..зрабіла, так...
Вось цяпер – усё.
*Матэрыялы – лён. Ніткі - у асноўным шоўк. Плюс віскоза,
бамбук, металік/люрыкс, каралікі.
Усе адцені белага :)
**Тэхніка - чорным-па-белым (blackwork), нітаграфіка (needlepoint, canvaswork).
Шкада, фатаграфія ніколі не перадае шыку і бляску
вышыванага металіку і шоўку.
*** У Фейсбуку Facebook
**** In English - on my website, on Facebook
UPD
Верш паэта Сяргея Панізніка
"Усе зоркі ў нашых руках"
Прысвячаецца Ірыне Варабей --
мастаку-дызайнеру вышыўкі
“Зьедкі-сьпіткі” ў печ. Наміткі
на плячах, на пазванках…
Не іскрыны ад Ірыны, –
з о р к і бачу на руках.
Створаны народны строй –
нацыя-істотны.
Аж трапеча за гарой
Мацярык паходны!
Бо не ў строй я стаў, – у шэраг.
Ажно герб на галаве:
там не стала думак шэрых.
Беларусь наўкруг жыве!
На рушнік мой, на намітку
Зорка Алатыр лягла.
Утрымаў Ярыла нітку,--
і Дзядам усім -- хвала!
Я ў Сусвеце быў ў купелі.
Птахі – творчасці ткачы,
бо з Ірынаю прапелі:
– Можна ўсё ў жыцці змагчы!"
8.03.2019